"Świat to nie tylko słodycz. To bardzo podłe i paskudne miejsce i nie ważne jak twardy jesteś to przydusi cię do gleby, jeśli mu na to pozwolisz. Nic nie uderzy cię tak mocno jak życie. Nie ważne jak mocno bijesz, ale ile jesteś w stanie znieść i nadal iść do przodu. Na tym polega zwycięstwo! Jeśli wiesz, na co cię stać, rób to, na co cię stać. A jeśli nie jesteś tym, kim chcesz być, nie szukaj winy w innych, tak robią tchórze"
Rocky Balboa
Złość, zdenerwowanie, bezradność czy podły nastrój kierują naszymi czynami. Bardzo często to one wyznaczają nasze zachowanie.
Ostatnio w moim życiu dzieje się wiele przykrych rzeczy, które powodują, że moje chęci zmniejszają się do minimum - organizm ustawiłam na tryb: wstać, pójść do pracy, wrócić do domu i spać.
Wiem, że każdy z nas ma takie dni, kiedy myśli że nie jest w stanie podjąć dalszej walki, że czas się poddać. Ale właśnie w tych chwilach musimy zdać sobie sprawę, że zaszliśmy bardzo daleko i nie możemy się poddać.
Musimy walczyć ile sił mamy, musimy zrobić wszystko co w naszej mocy by wygrać!
Czas podnieść rękawice, wstać i pójść przed siebie dumnym z tego co osiągnęliśmy. Zdobywać kolejne szczyty!
Wczoraj po ponad tygodniu nie chodzenia na treningi po namowach Tomka wrzuciłam ubrania sportowe i buty do torby, w rękę wzięłam butelkę z wodą i wybrałam się na trening z pewnością, że dobry trening zmniejszy moje napięcie, zredukuje złe myśli i cierpienie.
Nie myliłam się.
Dałam z siebie 100% albo i jeszcze więcej. Chwilowe otępienie szybko minęło i wróciła siła.
Muszę się przyznać, że z każdą kropelką potu spływającego z mojego ciała czułam jak oczyszczam swoją duszę. Jak w jednym momencie cały stres, nerwy i negatywne myśli ulatniają się.
Teraz widzę światło - promyk nadziei, który nie gaśnie tylko dzięki swojej sile rośnie.
Podniosłam rękawice, wstałam z kolan, uniosłam głowę i uwierzyłam, że wszystko będzie dobrze. To co w tej chwili dzieje się w moim życiu jest tylko przeszkodą, która pokonamy i wszyscy będziemy zdrowi i szczęśliwi.
Wiem, że każdy z nas ma takie dni, kiedy myśli że nie jest w stanie podjąć dalszej walki, że czas się poddać. Ale właśnie w tych chwilach musimy zdać sobie sprawę, że zaszliśmy bardzo daleko i nie możemy się poddać.
Musimy walczyć ile sił mamy, musimy zrobić wszystko co w naszej mocy by wygrać!
Czas podnieść rękawice, wstać i pójść przed siebie dumnym z tego co osiągnęliśmy. Zdobywać kolejne szczyty!
Wczoraj po ponad tygodniu nie chodzenia na treningi po namowach Tomka wrzuciłam ubrania sportowe i buty do torby, w rękę wzięłam butelkę z wodą i wybrałam się na trening z pewnością, że dobry trening zmniejszy moje napięcie, zredukuje złe myśli i cierpienie.
Nie myliłam się.
Dałam z siebie 100% albo i jeszcze więcej. Chwilowe otępienie szybko minęło i wróciła siła.
Muszę się przyznać, że z każdą kropelką potu spływającego z mojego ciała czułam jak oczyszczam swoją duszę. Jak w jednym momencie cały stres, nerwy i negatywne myśli ulatniają się.
Teraz widzę światło - promyk nadziei, który nie gaśnie tylko dzięki swojej sile rośnie.
Podniosłam rękawice, wstałam z kolan, uniosłam głowę i uwierzyłam, że wszystko będzie dobrze. To co w tej chwili dzieje się w moim życiu jest tylko przeszkodą, która pokonamy i wszyscy będziemy zdrowi i szczęśliwi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz